Op naar Spanje!
Het leek nog zo ver weg, maar de tijd is voorbijgevlogen! Aanstaande zondag (jawel, op Nieuwjaarsdag) vlieg ik naar Madrid, om vanaf daar per bus verder te reizen naar Salamanca. Daarna zal ik vier weken lang een taalcursus Spaans gaan volgen. De bedoeling is om hier zo vaak mogelijk een reisverslag te posten van mijn ervaringen! Ik weet nog niet precies waar, wanneer en hoe vaak ik gebruik kan maken van internet, aangezien dat niet aanwezig is in mijn appartement. Dat is, zoals alles eigenlijk, nog een grote verrassing! De reis naar Salamanca alleen al lijkt me een hele ervaring, laat staan die maand op mezelf wonen (wat nog aardig nieuw voor me is). Maar we zullen het allemaal gaan beleven!
Het begint inmiddels al aardig te kriebelen en ik krijg er steeds meer zin in! Salamanca, here I come!
Things to do
Mag ik u iets vragen?
Eén van de dingen die je leert als je de minor Journalistiek en Nieuwe Media volgt, is het afnemen van een interview. Nu moet ik eerlijk bekennen dat ik een paar jaar geleden echt niet had gedacht dat ik zelf ooit op iemand af durfde te stappen en een regen van vragen af te vuren. Vroeger kon ik best wel verlegen zijn. Het was niet zozeer dat ik het eng vond om met mensen te praten, maar ik had altijd een beetje een afwachtende houding. Ik wachtte wel tot mensen naar mij toe kwamen.
Natuurlijk (en gelukkig) wordt iedereen ouder en (meestal) wat volwassener. Wel weet ik zeker dat wanneer je eenmaal studeert, je steeds meer sociale vaardigheden verwerft. En als je dan ook nog eens journalistiek studeert, draagt dat er al helemaal aan bij. Wij journalistiekstudenten worden eigenlijk zonder pardon in het journalistieke wereldje gegooid. Dat vind ik ook het leuke aan deze minor. Je wordt geacht zelf mensen te benaderen die je informatie kunnen geven voor een artikel en dat is volgens mij ook echt de beste leerweg.
Zo moesten wij afgelopen week dus een interview afnemen. Nou, dat had ik dus nog nooit gedaan. Maar voor alles is een eerste keer, dus ik ging vol goede moed op weg naar mijn afspraak met degene die ik zou interviewen. Het viel me op dat het eigenlijk best wel lekker ging! Het gesprek verliep soepel en ik ben eigenlijk alles te weten gekomen wat ik wilde weten. Ook de ‘geïnterviewde’ meende het een heel leuk gesprek gevonden te hebben. Soms stelde ik vragen die niet op mijn lijstje stonden, maar die bleek hij wel de leukste vragen te vinden! Zo zie je maar weer. Missie geslaagd!
Toen ik het gesprek daarna terug luisterde, moest ik wel even om mezelf lachen. (“Klinkt mijn stem echt zo?!”) Ik ben echter heel blij dat ik dit een keer heb gedaan, want in de toekomst zal ik het waarschijnlijk nog wel vaker moeten doen! Maar ik ben in ieder geval weer een ervaring rijker.
De onderdompelingsmethode
Vandaag las ik in de krant een artikel over taalcursussen in het buitenland. En dan taalcursussen Spaans in het bijzonder. Nou, wat leuk! Laat ik dat nou net ook gaan doen! Toen ik mijn cursus boekte, had ik eigenlijk van nog niet zo heel veel mensen gehoord dat ze zoiets hadden gedaan of van plan waren te gaan doen. Het blijkt echter maar weer dat ik lang niet de enige ben.
De meesten die zich voor zo’n taalcursus aanmelden, zijn tussen de 18 en de 25 jaar. Populair is de combinatie van “pret en studeren”. Een leuk weetje is ook, dat een taalcursus Spaans in Spanje van twee weken (!) al gelijk staat aan een heel jaar Spaans op het HBO! Nou, daar doen we het voor!
Het leren van een taal in het land waar ze die taal spreken, wordt beschreven als de “onderdompelingsmethode”. Een taal leren is natuurlijk veel meer dan alleen woordjes stampen. Zoals ik zelf ook al eerder schreef, hoort het er ook bij om je in de cultuur te verdiepen, om te zien hoe die taal dagelijks op straat wordt gebruikt. Het leuke is ook dat je heel veel mensen ontmoet uit verschillende landen, die er wel allemaal komen met hetzelfde doel. Je kunt de hele dag door Spaans praten! Je kunt de taal niet alleen binnen de schoolmuren oefenen, maar ook in een ontspannen sfeer: met je huisgenoten, in een restaurant of het uitgaansleven. Ideaal, toch? Reken maar dat ik mij eens even goed ga onderdompelen in het Spaans!
Over nog iets meer dan anderhalve maand start mijn avontuur in Spanje. Ik kan je vertellen, ik krijg er iedere dag meer zin in!
Good job!
Een bijbaantje, heb jij er een? Naast studeren en leuke dingen doen, moet er natuurlijk ook gewerkt worden. Momenteel al helemaal, wanneer je grootse plannen hebt om een maandje naar het buitenland te gaan. Naast het feit dat het daarom gewoon nodig is, vind ik ook nog eens leuk om te doen! Ik heb in mijn leven al heel wat verschillende baantjes versleten (krantenwijkjes, natuurlijk als een echte Westlander in de tuin, in een winkel, administratieve baantjes), maar mijn huidige vind ik toch wel het leukst. Wat doe ik dan? Nou, dat zal ik je vertellen.
Vorig jaar heb ik een schooljaar les gegeven op een school in Den Haag. Hier gaf ik bijles Nederlands aan kinderen die net in Nederland waren komen wonen. Dit werk was iedere week weer een uitdaging. Toen ik eraan begon, dacht ik: ik kan toch nooit in mijn eentje een hele klas in toom houden? Maar dat lukte me dus wel, tot mijn eigen verbazing. Ik leerde de kinderen echt goed kennen en werd iedere week weer vrolijk begroet. Wanneer een leerling dan vraagt of je volgend jaar weer komt lesgeven, dan weet je waar je het voor doet.
Helaas bleek dat niet het geval te zijn. Ik werkte er als uitzendkracht en in het kader van de bezuinigingen besloot de school om maar even af te zien van alle uitzendkrachten. Dit vind ik nog steeds echt heel jammer. Maar we gingen gewoon door! Mijn Turkse overbuurvrouw vroeg mij (toevallig?) vlak daarna of ik haar bijles wilde geven en toen dacht ik: hee, ik kan het ook gewoon op eigen houtje gaan doen! En dat ben ik dus gaan doen. Ik geef nu aan twee mensen bijles en misschien worden het er nog wel meer. Het is erg dankbaar werk en bovendien kom je gezellig bij de mensen thuis. Ik ga iedere keer weer met een voldaan gevoel naar huis. En zo hoort het ook, vind je niet?
A friend
Verwondering
Wanneer je iedere dag hetzelfde traject aflegt, naar school of naar je werk, dan kijk je wel eens om je heen. Tenminste, ik doe dat wel. Ook lees ik wel eens een boek, maar aangezien dat niet altijd even effectief werkt in het openbaar vervoer, kijk ik ook wel eens om me heen. Van de week viel me echter ineens iets op. Het klinkt misschien heel stom, maar het is denk ik niet zo stom als het lijkt. Toen ik weer eens dezelfde gebouwen voorbij zag komen in de tram, bedacht ik me dat ik eigenlijk nooit verder kijk dan die gebouwen. Ik kijk nooit verder dan de straat waar ik doorheen sjees.
Ik gaf mezelf de volgende opdracht: probeer eens gedurende de hele reis verder te kijken dan je normaal doet. Kijk eens naar de straat die erachter ligt, naar dat gebouw daar verderop. Dat gebouw dat er eigenlijk heel apart uitziet, maar wat me nog nooit eerder is opgevallen omdat ik niet verder keek. Kijk eens tussen die twee huizen door, naar een hele andere wereld die daarachter blijkt te liggen. En hee, daar ligt een heel leuk parkje! Ook dat was me nog nooit opgevallen.
Dit deed ik gedurende de rit die ik al zo vaak heb gemaakt en na afloop verwonderde ik me over het aantal nieuwe dingen dat ik had gezien. Dus, mocht je je weer eens vervelen op de weg naar school of je werk, doe wat ik ook heb gedaan en ontdek dat de wereld nog veel meer dingen verbergt, die je wel kunt zien als je iets beter kijkt!
November
En toen was het alweer november. Nog twee maanden en dan is het jaar 2011 voorbij. Nog twee maanden en dan ga ik voor een maand naar Spanje om Spaans te leren. Nog twee maanden en dan is het 2012. Het jaar waarin ik waarschijnlijk mijn Bachelor zal halen. Het jaar waarin ik 21 word. Maar laten we vooral niet op de zaken vooruitlopen!
Wat zal de maand november ons brengen? Het begin van een hele koude winter? Het begin van een iets minder koude winter? Sneeuw? IJs? Het heeft wel iets, maar geef mij de zomer maar! Natuurlijk zal het hard werken worden voor de tweede tentamenweek van dit semester, maar er is ook tijd voor leuke dingen.
Wat verwacht jij van de laatste maandjes van dit jaar?
Come with me
Op naar de praktijk!
Inmiddels ben ik alweer een aantal weken bezig met de minor Journalistiek & Nieuwe Media. We hadden ons eerste echte stuk nog niet ingeleverd, of er werd al gesproken over de mogelijkheid tot het lopen van een stage. Hier had ik me op verheugd. We mogen gaan proeven van de praktijk! In het eerste semester moeten we eerst een aantal vakken volgens die ons voorbereiden op de journalistieke praktijk, zoals journalistieke en redactionele vaardigheden. Hier leren we verschillende soorten artikelen te schrijven, zoals een achtergrondverhaal of een interview. Ontzettend leerzaam!
Wanneer studenten geïnteresseerd zijn in het stagelopen (het is niet verplicht), kunnen ze zelf op zoek gaan naar een leuke stageplek. Dit ben ik dus ook gaan doen. Verschillende adressen heb ik gemaild, maar ik had vanaf het begin al wel stiekem een voorkeur. Hier werd ik tot mijn vreugde uitgenodigd voor een gesprek! En wat nog mooier is: naar aanleiding van het gesprek werd ik aangenomen! Ik kan dus met trots mededelen dat ik vanaf februari stage ga lopen bij Meulenhoff Boekerij in Amsterdam!
De werkzaamheden tijdens mijn stage zullen voornamelijk bestaan uit het schrijven van teksten voor de website, voor online nieuwsbrieven, het coördineren van acties en prijsvragen via de website en social media en het onderhouden van social networks als Facebook, Twitter etc.
Ik ben van mening dat, wanneer je de kans krijgt tot het lopen van een stage, je die kans dan ook zeker moet grijpen! Zeker in een tijd als deze is het zo belangrijk dat je al wat praktijkkennis hebt kunnen opdoen wanneer je eenmaal op de arbeidsmarkt komt kijken. Je begrijpt dat ik natuurlijk erg uitkijk naar het moment waarop ik bij Meulenhoff Boekerij kan beginnen!