De naaister van Pernambuco – Frances de Pontes Peebles
Heb jij wel eens een boek gekocht op basis van de kaft?
Ik doe dat niet altijd, maar soms dus wel. Dat was bij dit boek ook het geval. Je kunt niet altijd uitleggen waarom een boek je aanspreekt, maar bij dit boek had ik gewoon het gevoel dat ik het moest lezen. Met zijn 639 pagina’s vormde dit boek dan ook een leuke uitdaging.
De naaister van Pernambuco gaat over de gezusters Emília en Luzia Dos Santos. Zij zijn opgegroeid in een dorpje in het noorden van Brazilië . Ze zijn heel verschillend van aard en al vroeg scheiden zich hun wegen. De romantische Emília trouwt met de zoon van de rijke Dr. Duarte Coelho uit Recife. De temperamentvolle Luzia sluit zich aan bij de ‘cangaceiros’, een revolutionaire bende die strijdt tegen de uitbuiting door de machtige grootgrondbezitters en voor sociale hervormingen. Wanneer Luzia trouwt met hun leider Antonio, bijgenaamd de Havik, komt haar leven steeds meer in gevaar. Emília’s leven in de grote stad wordt overschaduwd door innig verdriet en eenzaamheid. Ze weet dat ze haar zus Luzia waarschijnlijk nooit meer zal zien, maar ontwikkelt een geheime manier om met haar te communiceren. Dan vertrouwt Luzia haar een groot geheim toe.
Dit verhaal gaat over de extreme maatschappelijke verhoudingen in de Braziliaanse samenleving gedurende de eerste helft van de twintigste eeuw. Het verhaal neemt je met zich mee naar die tijd, waarin onder normen, waarden en onderlinge verhoudingen iets totaal anders werd verstaan. Het zorgt ervoor dat je met andere ogen naar je eigen tijd kunt kijken en dat je je kennis over andere culturen en andere tijden kunt verbreden. Het was in mijn geval zeker een geslaagde aankoop!
Tips en trucs van een boekenfluisteraar
Maarten Carbo schreef het boek Succes met je boek! – Tips en trucs van een boekenfluisteraar. Dit gaat over de vele valkuilen, verleidingen en misverstanden die je bij het maken van een boek tegenkomt en hoe je die kunt vermijden. Het is geen traditionele schrijfgids. Puttend uit zijn eigen ervaring als ‘boekenfluisteraar’ bespreekt hij wat er gebeurt voor, tijdens en na het eigenlijke schrijfproces. Aan de hand van treffende praktijkvoorbeelden vertelt hij hoe je van een verhaal een goed verhaal maakt en van een goed verhaal een succesverhaal.
Maarten Carbo werkte gedurende veertien jaar als boekverkoper. Daarna was hij redacteur en uitgever bij Contact (Amsterdam) en Kosmos (Utrecht). Voor uitgeefgroep FMB richtte hij de non-fictie imprint Paradigma op die hij leidde tot 2011. Tegenwoordig begeleidt hij beginnende schrijvers bij het tot stand komen van hun boek.
Het is nog steeds mijn droom om eens een boek te schrijven en dus zijn goede tips altijd welkom. Maarten Carbo behandelt punten als:
- Hoe maak je van een leuk idee een goed concept?
- Wat heeft je verhaal nodig om zijn doel te bereiken?
- Hoe presenteer je je project effectief aan een agent of uitgever?
- Wat is het geheim van een sterke titel en een goede flaptekst?
- Hoe ga je om met kritiek, afwijzing, onderhandelingen, contracten?
- En het belangrijkste: hoe bereik je je lezers?
Het bedenken van een goede titel vind ik bijvoorbeeld heel lastig en het uitwerken van een goed idee tot een goed verhaal is ook altijd een behoorlijke uitdaging! Naast hele praktische tips voor als je verhaal al klaar is, geeft Carbo ook tips hoe je je verhaal kunt optimaliseren. Hierna kan het niet meer misgaan dus!
Het negende schrift van Maya – Isabel Allende
“Vertel me wat je wilt, met dit woeste leven, met dit kostbare leven, want je leeft maar één keer.”
De negentienjarige Maya is op weg naar Chiloé een eiland in het zuiden van Chili. De ogenschijnlijke rust van deze geïsoleerde plek steekt schril af tegen het harde straatleven van Las Vegas met zijn drugs en geweld dat Maya gewend is. Haar oma heeft haar naar Chiloé gestuurd en Maya heeft een schrift meegekregen waarin ze haar dagboek kan bijhouden. Zo kan ze erachter komen wat zij nu echt wil met haar leven. Op Chiloé woont Maya bij Manuel Arias, een oudere, stugge antropoloog die bezig is een boek te schrijven over de mythologie van het Chileense eiland. Ook hij worstelt met zijn verleden.
Wanneer je op jonge leeftijd al een behoorlijk turbulent leven achter de rug hebt, werkt niets beter dan het opvolgen van het advies van je oma. In dit geval stuurde Maya’s oma haar naar het rustieke eiland Chiloé. Een plek waar ze kan ontdekken wie ze nou echt is, na al die verschillende gedaanten die ze heeft aangenomen. Een plek waar ze kan ontdekken wat ze nou echt wil, na alle gevaarlijke dingen die ze in het drugscircuit heeft uitgeprobeerd en alle gevaarlijke situaties waar ze zichzelf in heeft gebracht.
Het lijkt bijna onmogelijk om weer de oude te worden, maar Maya komt zichzelf op Chiloé hard tegen. Voor het eerst sinds jaren vóélt ze weer echt iets, ook al kan ze het nog niet helemaal plaatsen. Er komen nieuwe uitdagingen op haar pad, bijvoorbeeld het achterhalen van het geheim achter Manuel.
Ik vond Het negende schrift van Maya een mooi, meeslepend verhaal dat verschillende kanten van het leven laat zien. De excentrieke Maya vormt een mooi middelpunt, van waaruit de wereld eerst verwrongen lijkt, maar waarin later steeds meer op zijn plaats lijkt te vallen.
Voor als je even bent vergeten wie je bent en waar je vandaan komt.
De zwevende student
Inmiddels wordt mijn tijd voor een groot deel in beslag genomen door mijn master, die alweer een paar weken aan de gang is. Daarbij heb ik afgelopen vrijdag (eindelijk!) mijn Bachelordiploma in ontvangst mogen nemen. Hij is binnen! Nederland is weer een paar mensen met titels rijker en ik heb weer een veelzeggend papiertje erbij. En wel in drie (!) talen: in het Nederlands, Engels en het Latijn. Mocht dat nog eens van pas komen.
Als je eenmaal in het masterjaar bent beland, krijg je zo nu en dan de neiging na te denken over hoe je toekomst eruit gaat zien. Houdt het studentenleven na dit jaar echt op? Voor mijn gevoel ben ik pas net begonnen! Ik zie mezelf dan ook echt nog niet een fulltime baan bekleden, met de nét 22 jaar die mijn leven telt als ik deze master heb afgerond. En daarbij ben ik ook nog lang niet uitgeleerd. Ik vind nog veel meer dingen leuk! (Logopedie, pedagogiek, psychologie, educatieve studies, Engelse letterkunde.. zal ik nog even doorgaan?) Misschien ben ik wel een ‘zwevende student’.
Maar wat dan? Verder studeren? Voor nog één of twee jaar zou ik best willen tekenen. Maar ook wat dat betreft wordt het de Nederlandse student niet makkelijk gemaakt. Mocht je na je master nóg een master willen doen, dan mag je even fijn een paar tientallen duizenden (!) eurootjes neertellen. Ik dacht het dus niet. Je kunt wel weer een volledige nieuwe bachelor beginnen, maar nóg vier jaar vind ik dan net weer iets teveel van het goede.
Andere opties? Een andere (master-)studie volgen in België. Dit is al een paar keer bij me op gekomen en ik ben gaan researchen. Maar hoe zit het dan met stufi? Krijg je die nog wel? En is het nog wel zo makkelijk om België binnen te komen als student, nu de Vlaamse universiteiten zo’n beetje overgenomen worden door Nederlandse studenten die ontdekt hebben dat het collegegeld daar ongeveer een derde (!) is van het collegegeld in Nederland? Uiteraard zijn mijn bachelor en master niet verwant genoeg om bij welke opleiding dan ook direct te worden toegelaten (behalve dan in het eerste jaar van bachelorstudies), dus men wordt wederom veroordeeld tot een schakeljaar. Ook vast geen sprake van enige vorm van financiering, of wel? Het wordt naar mijn idee ook steeds moeilijker om concrete informatie hierover op internet te vinden. Misschien moet ik gewoon maar even bij onze Zuiderburen langs gaan.
Hoewel ik voor mijn gevoel nog lang niet ben uitgeleerd, wil ik natuurlijk ook geen ‘eeuwige student’ blijven. Hopelijk levert nog wat research iets meer mogelijkheden op.
Wat zou jij doen?
Our European roadtrip
Al weken van tevoren keken we ernaar uit: onze eigen roadtrip door Europa. Nadat de laatste zaken voor de studie waren afgerond en de laatste communicatie tussen scriptiebegeleiders en dergelijke had plaatsgevonden, konden de echte voorbereidingen voor de vakantie beginnen. Hoewel ik vroeger wel eens met mijn ouders heb gekampeerd, verbaasde het me hoeveel er eigenlijk bij een kampeervakantie komt kijken! Met een van onder tot boven en van voren naar achteren volgeladen auto vertrokken mijn vriend en ik uiteindelijk midden in de nacht naar onze eerste bestemming: Freiburg im Breisgau. Lekker ’s nachts rijden, dachten we, dan hebben we geen files. Dat klopte wel, maar het gebrek aan de gebruikelijke nachtrust ging op een gegeven moment zijn tol eisen. Desondanks hebben we genoten van het korte verblijf in het stadje in Zuidwest- Duitsland, vlakbij de Zwitserse grens.
De volgende dag waagden we ons aan een nieuwe opdracht: het trotseren van de Zwitserse Alpen met bijbehorende tunnels, op weg naar Milaan. Uiteraard hadden we een hotel midden in de stad uitgezocht, wat zorgde voor de nodige frustraties omtrent het gedrag van Italianen in het verkeer. We zijn na aankomst uit eten geweest in het centrum van Milaan, wat alles wel weer goedmaakte. Op dag drie maakten we dat we uit de stad wegkwamen, in de richting van Toscane. Om precies te zijn zouden we een week bij mijn oom verblijven in Vinci, waar hij al een aantal jaar iedere zomer een villa huurt. Na een verhitte reis in de airco-loze (!) auto kwamen we aan in een oase van rust, met bijbehorend privé-zwembad. De eerste indruk zei het al: dit zou een topweek worden! En dat werd het ook. Naast het vieren van mijn 21e verjaardag en het bezoeken van Vinci, Pisa, Florence, Empoli en een wijnboer, hebben we ons heerlijk in en aan het zwembad vermaakt.
De week in Toscane vloog voorbij en voor we het wisten, stond er weer een reisje op het programma. We zouden met de auto naar Ancona gaan, aan de oostkust van Italië, van waaruit we met de boot naar Zadar, Kroatië zouden varen. Hoewel we twee uur speling hadden, kwamen we maar net op tijd aan in de haven van Ancona. Dit kwam omdat het Zwarte Zaterdag bleek te zijn, een feit waarvan wij dus duidelijk niet op de hoogte waren. Dit had als gevolg dat wij als gekken over de vluchtstrook langs alle files zijn gescheurd (Dat moet je toch ook een keer in je leven gedaan hebben?!), waardoor we de boot nog hebben kunnen halen en uiteindelijk kwamen we ’s avonds laat aan in Zadar. Van daaruit was het nog zo’n drie kwartier rijden naar Biograd na Moru, de kustplaats waar onze camping lag.
We waren beiden nog nooit in Kroatië geweest, maar het bleek echt een prachtig land te zijn. We hebben een bezoek gebracht aan de watervallen in Krka National Park en we hebben een dag op een boot doorgebracht die ons de eilanden van Kornati National Park liet zien. Op de terugweg waren we zelfs getuige van drie dolfijnen, die ons met een bezoekje kwamen vereren! In Biograd na Moru zelf was ook genoeg te beleven: er was een lange boulevard en een gezellige haven waar we bijna iedere dag wel hebben gegeten of een cocktail hebben gedronken :).
Veel te snel gingen de dagen voorbij, zoals het altijd met een vakantie het geval is. Vanuit Kroatië reden we omhoog naar het Meer van Bled in Slovenië, waar we even uitgebreid pauzeerden. Daarna volgden Oostenrijk en Duitsland en in München was het hotel waar we zouden overnachten. Heerlijk uitgerust vertrokken we op de allerlaatste dag weer richting Nederland. Het was een reis om nooit te vergeten. Wat hebben we onwijs veel gezien! Mooie, nieuwe plekken in Europa ontdekt en ook weer tot rust kunnen komen. We kunnen er weer even tegenaan!
Ieder einde is een nieuw begin
Al een tijdje was ik het van plan, maar toch kwam het er steeds niet van. Uiteindelijk zorgde Laura van Dreamette ervoor dat ik me er toch weer aan waagde. We hebben allebei al een heel tijdje niet geblogt, om dezelfde, maar ook om verschillende redenen. Het jaar 2012 is nog niet eens op de helft, maar zij heeft al een behoorlijk heftige tijd achter de rug. Bij deze wil ik haar zeggen, de rest van het jaar wordt het alleen maar beter!
De afgelopen weken waren weken van laatste colleges, laatste tentamens en laatste papers. Daarbij hoort natuurlijk ook de bachelorscriptie, die me de komende tijd nog wel even bezig zal houden. Maar ook daaraan komt, als het goed is, uiteindelijk een eind en daarna kan ik gaan genieten van een vakantie in Italië. Want daar is het gelukkig wél zomer.
Het einde van mijn bachelor luidt natuurlijk ook weer een nieuw begin in. Het heeft wat tijd en frustratie gekost, maar we zijn eruit: uiteindelijk wordt het toch niet de master Journalistiek en Media in Rotterdam, maar de master Neerlandistiek met als specialisatiethema ‘De sturende kracht van taal’, in Leiden. Weer een nieuwe uitdaging: nieuwe vakken, nieuwe colleges, nieuwe docenten, maar wél dezelfde universiteit en dezelfde stad. Ik ben nog niet eens echt afgestudeerd, maar ik heb nu alweer zin om te beginnen!
Afbeelding van www.weheartit.com
Het is nog even aanpoten, maar dan worden er weer wat hoofdstukken afgesloten en nieuwe geopend. Een hoop nieuwe plannen staan te wachten om te worden uitgevoerd: leuke, serieuze en ambitieuze. Tijden veranderen, je krijgt meer verantwoordelijkheden, je neemt beslissingen en risico’s. Dingen gebeuren zonder dat je er iets aan kunt doen, maar het is wel aan jou om te bepalen wat je ermee doet of wat je ervan maakt.
The Hunger games
Toekomstmuziek
Sinds ik eind januari terugkwam van een onvergetelijke maand in Spanje is de tijd ontzettend snel gegaan. Volgende week begint het laatste blok van mijn bachelor aan de universiteit van Leiden en dat betekent dat langzamerhand de laatste loodjes aanbreken. Mijn stage bij Meulenhoff Boekerij in Amsterdam duurt nog maar een maand, wat inhoudt dat ik daar ook alweer twee maanden zit! Het is bijna niet bij te houden hoe de tijd vliegt, maar dat zie ik ook als een teken dat ik het er erg naar mijn zin heb. Dat is ook zeker het geval, het werken bevalt me zeer. Leuke collega’s, leuke opdrachten, leuke boeken.. wat wil je nog meer? Mijn stage mag ik in eind april afronden met een bezoek aan de Elf Fantasy Fair, waar we de schrijver van de Erfgoed- reeks, Christopher Paolini, mogen vergezellen. Momenteel ben ik bezig met een onderzoek naar de tevredenheid van bezoekers over de website van Boekerij. Voor het succesvol afronden van mijn stage moet ik namelijk ook een kleinschalig experimenteel onderzoek doen.
Ook heb ik gemerkt dat het schrijven van een stageverslag nog best een klus is, maar ook dat behoort in feite al tot de laatste loodjes, houd ik mezelf voor. Verder hebben we dan nog een scriptie, (een fenomeen waarvan het me niet zou verbazen als het menig student nog eens zijn of haar eerste grijze haar zou bezorgen) nog een tentamen, een paper en wat andere opdrachten. Maar als dat eenmaal af is, dan heb ik als het goed is ook echt mijn opleiding afgerond!
Dat brengt mij op het volgende onderwerp: namelijk een beslissing nemen over wat ik volgend jaar ga doen. Eerst was ik van plan om de masterspecialisatie Journalistiek in Leiden te gaan volgen, maar uiteindelijk is mijn keus toch op die aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam gevallen. De sluiting van de inschrijvingen schiet al snel op, dus ik kan er niet meer te lang mee wachten.
Je mag maar aan maximaal één loting deelnemen, (en laten nou precies alle journalistieke masters lotingstudies zijn) dus ik ga ontzettend hard duimen dat ik word toegelaten! We zullen het zien. En ergens hoop ik toch wel dat alle studenten, ondanks de hoogst ongegronde bezuinigingen van het kabinet, zo veel mogelijk besluiten om net als ik toch een master te gaan volgen!
Adios!
Afbeelding van weheartit.com
Of ik gek ben
Het voordeel van stagelopen bij een uitgeverij is dat je zo vaak en zoveel boeken kunt lezen als je maar wilt. Wanneer een boek net verschenen is en de boekwinkels nog maar net heeft bereikt, kun jij hem al eventjes lezen. Daar maak ik dan natuurlijk ook wel gebruik van. Of ik gek ben is geschreven door Michiel Stroink en in mijn tijd bij Meulenhoff Boekerij heb ik het boek zien uitgroeien tot een groot succes. Binnen een maand na het verschijnen van het boek kwam al een derde druk uit en inmiddels zijn ook de filmrechten van het boek verkocht! Ik neem aan dat dat genoeg zegt over hoe het boek ontvangen wordt.
Zelf heb ik de boekpresentatie nog mogen bijwonen, (het leek meer een studentenfeestje), en dat was best leuk om eens mee te maken. Toen het boek die avond werd gepresenteerd en het eerste exemplaar werd uitgereikt aan een andere schrijver, Piet Calis, werd al bekendgemaakt dat er een tweede druk zou verschijnen.
Of ik gek ben gaat over Benjamin, een succesvolle jonge kunstenaar die in een tbs-kliniek belandt zonder dat hij ook maar enig idee heeft wat hem daar heeft gebracht. Hij kan zich door toedoen van teveel drank en drugs de bewuste avond, waarop zijn ‘delict’ moet hebben plaatsgevonden, niet meer herinneren. Gedurende zijn tijd in de kliniek krijgt hij zijn grip op de werkelijkheid terug en komt hij erachter wat voor persoon hij was voordat hij in de kliniek belandde. Ook in de kliniek wordt het hem echter niet makkelijk gemaakt en op een gegeven moment weet hij niet meer wat hij moet geloven.
Auteur Michiel Stroink heeft een aantal jaar in een tbs-kliniek gewerkt tijdens zijn studie Literatuurwetenschappen en daarom weet hij heel goed weer te geven hoe het leven in zo’n kliniek eruitziet. Nog nooit kwam een buitenstaander zo dicht bij de werkelijkheid van de keiharde wereld in een tbs-kliniek.
Het meest fantastische liefdesverhaal aller tijden!
Het gebeurt niet heel vaak dat ik de slappe lach krijg door een boek, maar dit keer is het dan toch gebeurd. En het bleef niet bij één keer. Hoewel ik nog nooit eerder van de schrijfster gehoord had, heb ik haar meteen hoog op mijn lijstje van auteurs met de leukste schrijfstijl geplant. Lucy Robinson schreef dit boek naar aanleiding van haar blog over alle mislukkingen in haar liefdesleven. Dat zegt al genoeg, nietwaar?
Het verhaal gaat over de Engelse Frances die door haar grote liefde Michael om onverklaarbare reden wordt gedumpt. Hij wil voor een periode van drie maanden uit elkaar gaan, omdat hij tijd nodig heeft om na te denken. Hierna belandt Fran in een grote persoonlijke crisis en komt haar bed niet meer uit. Haar vrienden kunnen het niet langer aanzien en bedenken een reddingsplan, maar zou dit wel het gewenste effect hebben?
Het verloop en de uitwerkingen van dit plan worden uitvoerig en vergezeld door een grote dosis humor en hilariteit beschreven. Echt een boek dat je het liefst in één ruk uit wilt lezen, wat ik ook praktisch heb gedaan.
Hoewel de romantiek er niet direct vanaf druipt, is dit toch een boek dat je kunt winnen bij de Valentijnsactie die momenteel gaande is bij Boekerij! Je kunt niet alleen dit boek winnen, maar ook ‘Wit is het nieuwe zwart’ van Jennifer Close en ‘Hades’ van tienerauteur Alexandra Adornetto. Afgelopen week heb ik hem op de website gezet, dus mocht je zin hebben om dit boek te winnen, kijk dan eventjes hier!