Pret voor twee in het OV
Als je een student bent en je zit niet op kamers, dan krijg je er al snel mee te maken. Het openbaar vervoer. De ene dag ben je het OV ontzettend dankbaar dat het je droog en wel (en gratis!) naar je uni kan brengen terwijl het buiten regent dat het giet, en de andere dag vervloek je het herhaaldelijk wanneer er weer eens vertraging is terwijl je een tentamen hebt. Want natuurlijk is er uitgerekend in de tentamenweken extra veel vertraging. Je kunt er veel over zeggen, maar toch kun je het als student zijnde ook niet missen.
Nu moet ik toch even iets kwijt over een bepaald aspect van het OV, namelijk mijn medereizigers. Natuurlijk heeft het OV zelf daar weinig mee te maken, maar voor mij als reiziger is het toch best belangrijk. Want ik hoef het maar aan een willekeurige medestudent, die ook van het OV gebruik maakt, te vragen en hij/zij beaamt direct er ook last van te hebben. Waarvan dan? Nou, het gedrag van reizigers in de trein/ tram/ bus/ veerpont/ wat dan ook. Want het maakt niet uit waar in het OV je bent, je vindt ‘m overal: de egocentrische reiziger. De “het maakt me niet uit of jullie last van me hebben of niet”- reiziger. De “ik vind dat ik lekker alles mag”- reiziger. De “je hoeft me niet boos aan te kijken want ik doe toch lekker wat ik wil”-reiziger. Nou ja, het is wel duidelijk denk ik. Het gedrag van de egocentrische reiziger loopt eigenlijk de spuigaten uit. Ik zal een paar voorbeelden geven van mijn ervaringen met deze reiziger in het OV.
Op een dag zat ik rustig een boek te lezen (bezigheid nummer 1 in het OV) in de trein naar de uni toen een vreemd geluid mij met een ruk uit het verhaal vandaan trok. Het was het geluid van een op hol geslagen iPod. Tenminste, ik dacht dat hij op hol geslagen was. Het ding produceerde zo’n herrie dat ze het ongetwijfeld een coupé verder nog konden horen. De tekst (niet bepaald hoogstaand) was ook duidelijk te verstaan, want een paar stoelen verderop hoorde ik iemand meezingen. Vervolgens kwam er een vrouw de coupé binnen en merkte direct de hinderlijke lawaaiproducent op. Met een afkeurende blik bleef ze enkele seconden naar hem kijken om vervolgens tegenover mij neer te ploffen. En daar komt het: de vrouw pakte een appel uit haar tas en begon het projectiel luid en duidelijk te verorberen. Terwijl ze smakkende en zompige geluiden produceerde, nog net niet op de maat van het lawaai dat uit de iPod voortkwam, keek ze met een tevreden gezicht om zich heen. Ik daarentegen, moest moeite doen om niet op te staan en keihard de coupé uit te rennen. Inmiddels was de ‘meezinger’ van een paar stoelen verderop ook begonnen met het meetrommelen op de maat. Aargh!
Maar dat is nog niet alles. De egocentrische reiziger heeft soms blijkbaar ook de behoefte om zijn of haar gehele privéleven met de rest van de trein te delen. Net nu ik bij een spannende passage in mijn boek ben aangekomen, begint de egocentrische reiziger luid en duidelijk te vertellen hoe het er nu voorstaat met haar darmprobleem. Nee, dank je!
Ik kan er nog wel honderd noemen. De egocentrische reiziger gaat vrolijk zijn brood met salami op zitten eten, hij pleegt een telefoontje met iemand die hem moeilijk kan verstaan en waardoor hij dus keihard gaat zitten praten en gaat vervolgens de rest van de reis heerlijk zitten nagelbijten. Ik heb zelfs een keer iemand betrapt die met een gezicht van ‘Kijk mij eens’ een sigaretje zat te roken in de trein! Toen een man er iets van zei kreeg hij zo’n grote mond van deze persoon dat hij verder maar niets meer zei.
Daar zou je toch bijna onpasselijk van worden? Al met al, met het gedrag van de egocentrische reiziger is het slecht gesteld. Ik wil hem bij deze vriendelijk (voor zover nog mogelijk) doch dringend verzoeken om zich voortaan wat aan te passen aan de medemens en mocht men daar niet toe bereid zijn, ga voortaan dan maar lekker met de fiets.
The innovative phone call
Het stukje over dagdromen heeft me geïnspireerd om een volgend stukje te schrijven over een soortgelijk fenomeen en wel over vreemde bezigheden tijdens het telefoneren. Ik weet niet of je er wel eens bij stil hebt gestaan wat mensen onbewust allemaal uitvoeren terwijl je aan de telefoon hangt, maar daar zul je nog versteld van staan. Voor de grap neem ik mezelf maar eens als voorbeeld. Ik had er nog nooit echt zo op gelet, totdat ik een keer ontdekte, na het beëindigen van een lang telefoongesprek, dat ik onbewust zo’n beetje het halve huis door was gelopen en in een heel andere kamer was geëindigd als waar ik was begonnen. Vreemd, vind je niet? Het is net zoiets als slaapwandelen: je doet het onbewust terwijl je eigenlijk met iets anders bezig bent en zodra je ‘ontwaakt’ vraag je je af hoe je in ’s hemelsnaam toch in de berging terecht bent gekomen terwijl je eerst op je slaapkamer was.
En zo zijn er wel meer voorbeelden te noemen van dergelijke vreemde capriolen. Ik heb bij mensen in mijn directe omgeving wel eens gemerkt dat ze tijdens een telefoongesprek ineens de onverklaarbare behoefte hebben om een balpen honderd keer per minuut aan en uit te klikken. Behoorlijk irritant als je ernaast zit, maar als je probeert duidelijk te maken dat je je eraan ergert krijg je een boze blik terug en verwijdert de persoon zich vervolgens snel uit de kamer om niet meer gestoord te kunnen worden. Ook maken mensen hele tekeningen als er toevallig een pen en een stuk papier in hun buurt zijn op het moment dat ze aan de telefoon zitten. Afwezig gaat de pen over het papier en na verloop van tijd verschijnen allerlei figuren. Wie weet ontstaan de diepzinnigste kunstwerken wel terwijl mensen aan de telefoon zitten..
Bij mezelf merk ik vooral dat ik nooit op één plek kan blijven zitten. Ik loop dus daadwerkelijk het hele huis door. Ik begin bijvoorbeeld beneden, loop naar de keuken, dan weer terug naar de woonkamer, dan de gang in, de trap op naar boven, naar m’n eigen kamer, weer terug naar beneden, even een pitstop in de gang, vervolgens naar de woonkamer en dan weer naar boven om te eindigen in m’n eigen kamer. Zo kom je wel aan je dagelijkse beweging! Ideaal voor mensen die wat willen afvallen.
En als ik weet dat er beneden mensen zitten, dan blijf ik automatisch boven om rustig te kunnen bellen. Maar voor dat soort gevallen heb ik een andere bezigheid: ik pak één voor een al m’n boeken uit m’n kast en zet ze vervolgens weer terug, of haal alle spullen op m’n bureau van z’n plek om ze daarna ergens anders weer neer te leggen. Als ik dan heb opgehangen, kijk ik verbaasd naar het resultaat..
Ik vind het bizar dat mensen zulke dingen allemaal onbewust doen. Misschien zijn er wel helemaal geen mensen die tijdens een telefoongesprek op één plek kunnen blijven zitten zonder iets te doen of aan te raken. Ik heb wel eens geprobeerd om mezelf bewust te weerhouden van het vasthouden of verplaatsen van dingen of het verplaatsen van mezelf. Geloof me, het lukt niet.
Nou ja, zolang je tijdens een telefoongesprek een halve marathon aflegt i.p.v languit op de bank ligt, ben je toch goed bezig, zou ik zeggen!
Tea time!
Kun jij ook niet zonder thee? Als ik één dag geen thee heb gedronken, dan merk ik het meteen: mijn dag is dan niet compleet. Ik drink geen koffie en daardoor des te meer thee. Ik ben al helemaal fan van de high tea, gezellig in een leuk restaurantje in gezelschap van friends of samen met je lover terwijl je overladen wordt met thee en zoetigheden. Yum..
Toen ik daarnet met een voldaan gevoel met mijn kopje thee in de bank zat, kreeg ik inspiratie om eens een artikeltje te wijden aan mijn favo drankje. Zo ben ik er onder andere achter gekomen dat de gemiddelde Nederlander zo’n 100 liter thee per jaar drinkt! Dat zijn aardig wat kopjes..
En dan te bedenken dat thee ook nog eens goed voor je is! Te veel thee is natuurlijk ook weer niet de bedoeling, maar er zijn verschillende onderzoeken gedaan naar een eventueel gezondheidseffect van thee. Thee zou bijvoorbeeld helpen je tandvlees gezond te houden, cholesterolopname in het bloed verminderen en het kan een belangrijke rol spelen bij de waterhuishouding in het lichaam. Daarbij bevat thee helemaal geen calorieën! Mits je natuurlijk geen suiker of melk toevoegt..
Het leek me leuk om mijn persoonlijke Thee- Top5 samen te stellen:
- Rooibos- thee
- Indian Spices van Pickwick
- Engelse melange (ook altijd lekker)
- Turkish apple van Pickwick
- Highland Blend Tea (gekocht in Schotland)
Als laatst heb ik nog een lijstje samengesteld van leuke High Tea- adresjes:
- Koffie En Zo, Breda. http://www.koffieenzobreda.nl/
- Zoetelief, Den Bosch. http://www.zoetelief.nu/read/zoetelief/high-tea-den-bosch
- Le Jardin Salon du Thé, Schiedam. http://www.lejardinsalondethe.nl/
- Kitch & Kunst aan de Rotte, Rotterdam. http://www.kitschenkunst.nl/horeca.htm
- Tegenwoordig kun je ook High Tea- en in het donker! Dit kan bij Ctaste in Amsterdam, zie http://www.ctaste.nl
Daydreamer
Ik vind het heerlijk om te dagdromen. Ik doe het dan ook zo vaak, dat het volgens mij inmiddels best tot een hobby kan worden gerekend. In de trein, tijdens college, op de fiets, soms zelfs tijdens het autorijden (oei!), iedere locatie is eigenlijk wel geschikt. Ik heb geen idee waar ik dan allemaal zit met mijn gedachten, maar feit is wel dat ik me dan absoluut niet op aarde bevind. Het dagdromen kan soms best tot gênante situaties leiden. Denk bijvoorbeeld aan een treinconducteur die al minstens vijf minuten probeert je aandacht te trekken om je vervoersbewijs te kunnen controleren terwijl jij met een grote glimlach op je gezicht en blik op oneindig door het raam van de trein naar buiten zit te staren. Of je zit op een bankje in de stad en er komt een voorbijganger naar je toe (wat jij natuurlijk niet doorhebt): “Pardon, mag ik u iets vragen?” Stilte. “Hallo?” De voorbijganger trekt zijn wenkbrauwen op en buigt zich lichtjes over je heen. “Gaat alles goed?” Op dat moment merk je de vreemdeling op die nu iets te dicht in je buurt is gekomen om ongestoord verder te kunnen dagdromen. Terug op aarde. “Huh? Wat? Oh, neem me niet kwalijk.” Je kijkt verward om je heen. Waar dacht ik ook alweer aan? “Ik wilde u iets vragen,” Vervolgt de vreemdeling, met nog steeds een quasi- verbaasde blik in zijn ogen. “Waar zit hier in de buurt een postkantoor?”
Of iets dergelijks. Herkenbaar? Of ben ik tijdens het dagdromen misschien iets verder van de aarde verwijderd dan de gemiddelde dagdromer? Ik heb wel eens gehad dat ik me ergens in het openbaar vervoer bevond (waar precies weet ik niet meer, waarschijnlijk omdat ik dus met mijn hoofd ergens anders zat) en dat een bekende van mij bijna een half uur lang heeft geprobeerd mijn aandacht te trekken. Wel vanaf een afstand, maar ik merkte hem pas op toen hij al een tijdje naast me stond. “Wat ben jij doof, zeg!” Kreeg ik te horen. “En ook nog eens blind! Ik sta hier al een eeuwigheid!” “Tja, sorry.. Ik was even niet op deze wereld, of zo.”
Ook ben ik wel eens (ik moest me schamen) in een hoogstwaarschijnlijk heerlijke dagdroom verzonken terwijl ik met iemand in gesprek was. Oeps. Ik betrapte mezelf erop dat ik bloedserieus meepraatte en enthousiast met ‘Ja’ en ‘Nee’ antwoordde op de juiste momenten, terwijl ik met mijn hoofd totaal ergens anders zat! Hoe bedoel je multitasken? Ergens is het wel ideaal, als je dat kunt. Maar natuurlijk niet erg beleefd. Ik kan er niets aan doen, wanneer een situatie me niet danig interesseert ben ik in een mum van tijd in een ander universum beland.
Nou ja, het dagdromen heeft verder nog niet tot ernstiger situaties geleid. Moge het ook zo blijven, want ik vind het desondanks best een prettige aangelegenheid..
Ik zeg: doen!
Je ergeren aan taal, en dan vooral aan het taalgebruik van anderen. Menig taalliefhebber heeft daar last van. De kunst is hoe je daarmee omgaat. Ben van Balen heeft klagen over irritant taalgebruik tot een kunstvorm verheven. Na het succes van zijn eerste boek “Irritaal”, waarin hij zijn ergernissen over irritant taalgebruik heeft beschreven, kon een vervolg natuurlijk niet uitblijven. In “Ik zeg: doen!” schrijft hij wederom met humor en sarcasme over de irritantste taalkronkels die hij tegenkomt. Pak nu je irritaalmomentje!
Dit boek is een verzameling van een groot aantal blogs van Ben van Balen, auteur van de weblog http://www.irritaal.nl/. Hierop beschrijft hij zijn vaak voorkomende ergernissen aan het taalgebruik van de hedendaagse mens. Gezien ik taalwetenschap studeer houd ik me, niet geheel tegen verwachtingen in, regelmatig bezig met taal en daarom mag een boek als deze natuurlijk niet in mijn collectie ontbreken.
Het boek is een van de twee boeken waarin Van Balen zijn taalergernissen beschrijft. Verder verschenen nog “Irritaal” en daarnaast een paperbackuitgave van “Irritaal”, genaamd: “Ik heb zoiets van“. Ook hiervan verschijnt binnenkort een recensie.
De taalergernissen die beschreven worden deden me erg denken aan het boek “Taal is zeg maar echt mijn ding” van Paulien Cornelisse, een boek dat ik ook met plezier verslonden heb.
Één ding wat zeker is, is dat de ergernissen aan verschillend taalgebruik erg herkenbaar voor me zijn. Veel van de dingen die ik in het boek ben tegenkomen, zijn mij ook wel eens opgevallen en daarmee denk ik dat een groot aantal anderen zich ook wel bewust is van dit “storende” taalgebruik. Ik zal een aantal voorbeelden noemen:
- Het veelvuldig gebruiken van het grammaticaal incorrecte “Hun hebben” in plaats van “Zij hebben”.
- Het gebruik van “Ik zeg: doen!” of “Ik zeg:…” (een ander werkwoord of andere bijzin)
- Het overmatige gebruik van het woord ‘lol’ te pas en te onpas, terwijl negen van de tien mensen waarschijnlijk niet eens weten wat het betekent. Of wel? (laughing out loud)
- “Enigst kind”. Ook één van mijn grote ergernissen.
- “Dat is niet meer van deze wereld.” Van welke dan wel?
- Het gebruik van “Een soort van..”: “En toen gingen we een soort van plein op om vervolgens in een soort van restaurantje te gaan eten..”
- Het uitspreken van de ‘e’ in bijvoorbeeld ‘ontzettend’ als een ‘o’: onzettond, vervelond, verfrissond. Mijn taalergernis nummer 1!!
Verder waardeert Ben van Balen iedere taalergernis aan de hand van zijn “Irrischaal”, waarbij hij het betreffende onderwerp een cijfer geeft op een schaal van 1 tot 10. Aan het eind van de boeken vind je een overzicht van zijn Irrischaal met alle cijfers en de daarbijhorende taalergernissen.
Dit waren wat mij betreft de hoogtepunten uit dit boek van Ben van Balen en wellicht motiveert het jullie om je ook eens aan Ben z’n Irritaal te wagen. Ik vond het met mijn in vrij grote mate aanwezige interesse voor taal in ieder geval erg leuk om te lezen!
Hoooked zpaghetti: creativiteit met resultaat
Heb jij ook wel eens zin om iets te maken, gewoon om lekker bezig te zijn? Heb je altijd al een tas, sjaal, kussenhoes of wat dan ook zelf willen maken maar heb je geen tijd of geen zin om het te leren? Dan is er nu iets nieuws wat misschien wel iets voor jou is!
Hoooked zpaghetti? Wat is dat?!
Ik werk in een leuke hobbywinkel en daar kwam ik enige tijd geleden in aanraking met Hoooked zpaghetti: dé nieuwe trend binnen de haak- en breiscene. Het is leuk en ook nog eens betaalbaar, twee redenen waarom ik heb besloten er ook mee te beginnen! Hoooked zpaghetti is gemaakt van restmateriaal dat afkomstig is uit de textielindustrie en dat nog van goede kwaliteit is. Het is zeer goed geschikt om mee te breien of haken. En wat kun je er dan zoal mee maken?
Wat kun je ermee?
Nou, ik heb vooral ervaring met mensen die zelf een tas wilden maken, een poef of kussensloop, of een sjaal. Er zijn ook boekjes verkrijgbaar waarin een aantal voorbeelden staan van dingen die je ermee kunt maken. Ook heeft Hoooked een eigen site, http://www.hoooked.nl/, waarop je allerlei patronen kunt vinden.
En wat als ik nog nooit heb gehaakt of gebreid?
Als je nog nooit hebt gehaakt of gebreid, hoef je dus ook niet met je handen in het haar te zitten wanneer je de Hoooked zpaghetti eenmaal hebt gekocht en je wilt beginnen met je creatieve bezigheid. Vaak kun je in de winkel al een patroon meekrijgen en folders/ boekjes over breien/ haken voor beginners. Of je kijkt gewoon even op de site van Hoooked. Een andere manier om te leren haken en om te gaan met Hoooked zpaghetti, is het volgen van een workshop. Via de site kun je je al inschrijven voor een workshop, die op verschillende locaties wordt gegeven. Je leert hoe je een leuke tas of een ander item dat je graag wilt maken, zelf kunt fabriceren, onder het genot van een hapje en drankje, en je krijgt het resultaat na afloop mee naar huis. Deze workshop wordt ook gegeven in de winkel waar ik werk, dus mocht je interesse hebben en in de buurt van Wateringen wonen, laat dit dan even weten in een reactie!
Hoe kom ik eraan?
Ook kun je op de site verkoopadressen vinden, dus er is altijd wel een plekje bij jou in de buurt waar je aan de Hoooked zpaghetti kunt komen!
Waar wacht ik nog op?
Dat is een goede vraag! Ik zou zeggen, kijk snel even op de site en voor je het weet heb je zelf een collectie leuke spulletjes bij elkaar gehaakt!
Tevergeefse strijd tegen het materialisme
Aan de ene kant ergert het me en aan de andere kant kan ik toch niet zonder. En volgens mij heeft iedereen er last van; het hedendaags materialisme. Al die nieuwe spullen die men op de markt brengt, die vervolgens enorme hypes veroorzaken, wat gepaard gaat met hoge verkoopcijfers. Mensen worden lekker gemaakt met allerlei nutteloze gadgets zoals bijvoorbeeld de iPad. Is het iemand duidelijk wat daar nou de toegevoegde waarde van is? Het is een kruising tussen een laptop en een telefoon en weet ik veel wat nog meer. Nou, ik vind het nutteloos, en hij past niet eens in je broekzak.
Toch maak ik mezelf ook schuldig. Ik kan bijvoorbeeld echt niet zonder mijn laptop (tot dagelijkse ergernis van mijn ouders) en laatst betrapte ik mezelf er toch echt op dat ik heel blij was met de aankoop van mijn nieuwe telefoon. Is het een verslaving? Of word je gewoon meegesleurd met de massa? Je ziet het ook om je heen; de mensen die het het langst hebben volgehouden zonder mobieltje of computer (lees: de oudere generaties, “want dat had je vroeger toch ook niet?”) geven het na verloop van tijd toch maar op en wagen zich aan zo’n nieuw snufje.
Als ik eerlijk ben, zou ik het leven het meest waarderen zonder al die laptops en telefoons en iPads en iPods en andere gadgets die ons leven zogenaamd makkelijker maken. Back to our nature. Want gaan we er wel echt op vooruit?
Celtic mystique
Heb je behoefte aan rust en kun je wel een rustgevend muziekje gebruiken? Luister dan eens naar de muziek van Celtic Mystique, die je meeneemt naar de inspirerende wereld van de oude Kelten. Bij mij werkt het altijd!
“Join Howard Baer on a stirring musical journey to ancient Eire and discover a landscape of tradition, romance and Celtic Mystique. Featuring Cliffs of Doneen and Planxty Lady Wrixon. Instrumentation includes pipes, Irish flutes and whistles, fiddle, Celtic harp, guitar, mandolin & percussion.” www.amazon.com
Fashion Fantasy #1
Het werd eens tijd voor iets nieuws en daarom heb ik een nieuwe rubriek tot leven geroepen: Fashion Fantasy. Hierin komen wat foto-exemplaren van mijn door spontane inspiratie en enthousiasme tot stand gekomen creaties. Alles behoort tot mijn eigen collectie. Geef gerust je mening, het is alleen mijn doel om allerlei verschillende kleding te combineren tot een eigen stijl en daarmee wellicht mensen te inspireren.
Dress like every day is a party, live like life is a fairytale.
Laat de zon niet voor niks opgaan
Iedereen kent ze wel: de Loesje- posters. Ze zetten je altijd even aan het denken. Ik moet eerlijk zeggen dat ik er niet altijd evenveel belangstelling voor heb gehad, maar het begon een tijd geleden met één uitspraak die mijn aandacht trok:
Laat de zon niet voor niks opgaan – Loesje
Sindsdien ben ik meer uitspraken van Loesje op gaan zoeken en heb ik ook een paar boeken waarin uitspraken zijn verzameld. Ze weet precies de gevoelige punten aan te snijden en daarover haar verfijnde kritiek te leveren. Loesje laat je weer even stilstaan bij het leven!
Zijn er ook uitspraken van Loesje die wel eens jouw aandacht hebben getrokken?