Het komt steeds dichterbij…
De voorbereidingen zijn al een tijdje in volle gang. Mijn moeder schildert zich suf, alle hoeken in ons huis beginnen zich te vullen met schilderijen en het ene na het andere overleg wordt gepleegd. Op zaterdag 1 februari zal de expositie ‘Wereldvrouwen’ worden geopend in de Hofboerderij in Wateringen. De expositie zal bestaan uit schilderijen van mijn moeder, die begeleid worden door poëtische teksten van mijn hand. De vrouw – in al haar mogelijke gedaantes en situaties – zal deze maand centraal staan in de Hofboerderij.
Nieuwsgierig geworden? Je kunt de expositie komen bekijken in de weekenden van de maand februari en op zaterdag 1 februari zal de expo feestelijk worden geopend. Je bent van harte welkom!
Neem ook vooral hier alvast een kijkje om te zien wat voor moois mijn moeder allemaal maakt.
Zie ik je in februari?
Locatie:
De Hofboerderij
Hoflaan 1
Wateringen, Zuid-Holland
Gelukskoekje – Ann Mah
Hartverwarmende roman over een jonge vrouw die New York verruilt voor het hippe Beijing, op zoek naar haar roots én het lekkerste eten!
In tijden van stress dient tijd gemaakt te worden voor ontspanning. Dat is niet altijd even makkelijk. Hoewel strakke planningen het niet altijd toestaan, dwing ik mezelf toch om zo en nu dan even met een boek op de bank te gaan zitten. En dat helpt altijd.
In de bibliotheek stuitte ik op de vrolijke omslag van het boek Gelukskoekje van Ann Mah. Het bleek een verhaal te zijn over een Amerikaanse journaliste van Chinese origine, die door een foutje haar carrière bij de redactie van een vooraanstaand Amerikaans blad in duigen zag vallen. Nadat ze een poosje in de put had gezeten, besloot ze dat het tijd werd voor een nieuwe start. Ze vertrok naar China, het land waar haar ouders vandaan kwamen.
Hoewel ze er erg Chinees uitziet, is ze er niet geboren en spreekt ze maar enkele woordjes Mandarijn. Tijdens het solliciteren naar baantjes bij Chinese bladen, blijkt dit erg lastig. Zou het haar lukken om een nieuwe carrière op te bouwen in China? Het land waar iedereen haar ziet als gelijke, terwijl voor haar de enige gelijkenissen haar uiterlijk en haar liefde voor Chinees eten zijn?
Helsinki, Parijs, Florence en Pisa
Wat hebben deze steden gemeen? Komende zomer mag ik ze allemaal met een bezoekje vereren! Ik kan niet wachten tot het zover is. Een master doen is toch wel eventjes wat anders dan een bachelor, daar ben ik dit jaar wel achtergekomen. Momenteel ben ik er nog druk mee bezig om mijn scriptie tot een goed einde te brengen en te bedenken wat ik volgend jaar ga doen, maar intussen verheug ik me ontzettend op de reisjes die ik deze zomer ga maken.
Via de verslagen op Sarahfee.nl kun je met me meereizen!
Afbeelding via Weheartit.com
Ieder z'n eigen geheugenpaleis
Een bijkomend nadeel van het onderzoek doen voor een masterscriptie, is dat je nauwelijks toekomt aan het lezen van boeken. Dat klinkt tegenstrijdig, want ik heb voor mijn scriptie nog nooit zoveel boeken in korte tijd moeten lezen. Ik bedoel echter dat ik aan ‘lezen voor de lol’ vrijwel niet meer toekom.
Inmiddels besteed ik mijn tijd aan het lezen over het menselijk geheugen en voornamelijk over de vraag hoe een spreker er het beste voor kan zorgen dat zijn boodschap door het publiek wordt onthouden. Nou, daar komt nog aardig wat bij kijken. 43 adviesboeken over presenteren, om precies te zijn. En dan nog even wat titels over het geheugen. Zo ook Het geheugenpaleis van Joshua Foer, een nieuwsgierige journalist die zich afvroeg wat mensen er in godsnaam toe brengt om een ‘geheugenkampioenschap’ te houden. Een goede vraag.
Het is echter best interessant, dat er een methode bestaat waarmee iedereen een beter geheugen kan krijgen. Deze methode wordt de ‘methode van het geheugenpaleis’ genoemd, ofwel de ‘reismethode’. Toen ik er voor het eerst over las, dacht ik: “Is dít het nou? Doe je hier nou zo opgewonden over?” Maar het werkt blijkbaar echt.
Ik zal het proberen uit te leggen. Neem je ouderlijk huis in gedachten. Het huis waar je opgegroeid bent, waar je ieder hoekje en gaatje kent. Daar gaat het om, je moet ieder hoekje en gaatje kennen. Stel nou, dat je een lijst met boodschappen moet onthouden (mocht er geen papier meer in huis zijn om het op te schrijven). De eerste boodschap op je lijstje is een pak melk. Beeld je nu in dat je het pad naar je huis oploopt. Naast de voordeur staat die oude, rode brievenbus. Niet te missen! Bij deze brievenbus zet je in gedachten het pak melk neer. Vervolgens open je de voordeur. Zodra je de gang in komt, stoot je je zoals altijd tegen het blauwe kastje dat tegen de muur staat. Op dat kastje plaats je de tweede boodschap: een volkorenbrood. Dan loop je de woonkamer in en je ziet direct die lekkere, zachte bank staan. Je raadt waarschijnlijk al wat er nu gaat komen.
Op die manier wandel je het hele huis door, terwijl je op alle herkenbare plaatsen één van je boodschappen neerzet. Zodra je dan daadwerkelijk boodschappen gaat doen, wandel je in gedachten even je hele huis door.
Omdat je bewust met alle items op je lijst bezig bent en er dus aandacht aan besteedt, zul je de items sneller onthouden. Door de items ook nog eens aan allerlei plaatsen te koppelen die al jaren in je geheugen gegrift staan, bevorder je het onthouden van de items nóg eens wat meer. That’s how it works. Simpel, toch?
Dus, mocht je ooit in een situatie belanden waarin je een hoeveelheid dingen moet onthouden, dan weet je nu wat je moet doen. Het kan nog best nuttige dingen opleveren, zo’n masteronderzoek!
Ieder z’n eigen geheugenpaleis
Een bijkomend nadeel van het onderzoek doen voor een masterscriptie, is dat je nauwelijks toekomt aan het lezen van boeken. Dat klinkt tegenstrijdig, want ik heb voor mijn scriptie nog nooit zoveel boeken in korte tijd moeten lezen. Ik bedoel echter dat ik aan ‘lezen voor de lol’ vrijwel niet meer toekom.
Inmiddels besteed ik mijn tijd aan het lezen over het menselijk geheugen en voornamelijk over de vraag hoe een spreker er het beste voor kan zorgen dat zijn boodschap door het publiek wordt onthouden. Nou, daar komt nog aardig wat bij kijken. 43 adviesboeken over presenteren, om precies te zijn. En dan nog even wat titels over het geheugen. Zo ook Het geheugenpaleis van Joshua Foer, een nieuwsgierige journalist die zich afvroeg wat mensen er in godsnaam toe brengt om een ‘geheugenkampioenschap’ te houden. Een goede vraag.
Het is echter best interessant, dat er een methode bestaat waarmee iedereen een beter geheugen kan krijgen. Deze methode wordt de ‘methode van het geheugenpaleis’ genoemd, ofwel de ‘reismethode’. Toen ik er voor het eerst over las, dacht ik: “Is dít het nou? Doe je hier nou zo opgewonden over?” Maar het werkt blijkbaar echt.
Ik zal het proberen uit te leggen. Neem je ouderlijk huis in gedachten. Het huis waar je opgegroeid bent, waar je ieder hoekje en gaatje kent. Daar gaat het om, je moet ieder hoekje en gaatje kennen. Stel nou, dat je een lijst met boodschappen moet onthouden (mocht er geen papier meer in huis zijn om het op te schrijven). De eerste boodschap op je lijstje is een pak melk. Beeld je nu in dat je het pad naar je huis oploopt. Naast de voordeur staat die oude, rode brievenbus. Niet te missen! Bij deze brievenbus zet je in gedachten het pak melk neer. Vervolgens open je de voordeur. Zodra je de gang in komt, stoot je je zoals altijd tegen het blauwe kastje dat tegen de muur staat. Op dat kastje plaats je de tweede boodschap: een volkorenbrood. Dan loop je de woonkamer in en je ziet direct die lekkere, zachte bank staan. Je raadt waarschijnlijk al wat er nu gaat komen.
Op die manier wandel je het hele huis door, terwijl je op alle herkenbare plaatsen één van je boodschappen neerzet. Zodra je dan daadwerkelijk boodschappen gaat doen, wandel je in gedachten even je hele huis door.
Omdat je bewust met alle items op je lijst bezig bent en er dus aandacht aan besteedt, zul je de items sneller onthouden. Door de items ook nog eens aan allerlei plaatsen te koppelen die al jaren in je geheugen gegrift staan, bevorder je het onthouden van de items nóg eens wat meer. That’s how it works. Simpel, toch?
Dus, mocht je ooit in een situatie belanden waarin je een hoeveelheid dingen moet onthouden, dan weet je nu wat je moet doen. Het kan nog best nuttige dingen opleveren, zo’n masteronderzoek!
Denken in kleuren
Ken je dat? Dat je er als kind heilig van overtuigd bent dat iets normaal is, maar dat je er na een tijdje achterkomt dat het helemaal niet voor iedereen geldt? Dat overkwam mij met wel meer dingen, maar er is er toch één die mij blijft bezighouden.
Toen ik pas het boek Het geheugenpaleis van Joshua Foer aan het lezen was, stuitte ik op iets verontrustends. Op een gegeven moment sprak hij over ‘een zeldzame perceptiestoornis, genaamd synesthesie’. Dit houdt in dat je zintuigen op een bijzondere manier met elkaar verweven zijn: letters en cijfers kunnen kleuren hebben, of zelfs geuren of klanken. Iemands stem kan een kleur hebben. Woorden kunnen scherp zijn, of juist zacht. Mensen met synesthesie zien nooit ‘zomaar’ een woord: ze associëren het met heel veel beelden, geuren, klanken of gevoelens. Ze bevinden zich dan ook niet helemaal in de realiteit, maar in hun perceptie van de realiteit, een soort droomwereld. Klinkt dat je bizar in de oren?
En wat nu als ik je het volgende vertel? Al sinds ik in staat ben om te denken, hebben getallen bij mij een kleur. Vier is bijvoorbeeld rood, acht is lichtblauw. Dagen en maanden hebben ook kleuren. Maandag is rood, donderdag oranje, zondag wit. Die kleuren zijn ook altijd hetzelfde gebleven. De ene week is wat donkerder dan de andere, afhankelijk van de drukte en de hoeveelheid leuke of niet leuke dingen die erin gebeurden. Muzieknummers kunnen kleuren hebben. Ik denk in beelden, dat moet niet heel vreemd klinken. Bij een woord zie ik onmiddellijk het bijbehorende beeld voor me. Als je mij een rijtje woorden geeft, of getallen, zet ik zo bij ieder item de bijbehorende kleur. Niet de kleur die het bijbehorende voorwerp echt heeft, maar de kleur waarin ik de woorden of getallen opzich zie. Vind je me nu gek?
Ik dacht altijd dat dit normaal was. Tot ik het er een paar jaar geleden met iemand over had, die geen flauw idee had wat ik bedoelde. En toen ging ik nadenken. Ik kon het alleen nooit plaatsen. Totdat ik kort geleden dus dat boek van Foer las. Synestesie, klonk het. Zou dat het zijn? Misschien slechts een milde vorm, want het voorbeeld van de persoon die in het boek gegeven wordt, is wel erg extreem.
Ik weet het niet. Het is in ieder geval stof tot nadenken..
Kind van sneeuw – Eowyn Ivey
“Kind van sneeuw” van Eowyn Ivey: mijn laatst gelezen boek. Een tijd geleden liep ik uit nieuwsgierigheid een boekwinkel binnen en mijn oog viel op dit boek. Ik deed wat ik altijd doe als een boek mij aantrekt: Ik bekijk de voorkant, lees de achterkant en de eerste pagina. Ik stuurde meteen een berichtje naar mijn moeder: ik wist wat ik voor Sinterklaas wilde hebben!
Het verhaal gaat over een ouder echtpaar dat jaren geleden het stadse leven heeft verlaten voor een koud, moeilijk maar magisch bestaan in Alaska. Met zijn tweeën in een blokhut, kilometers verwijderd van hun naaste buren en nog veel meer kilometers verwijderd van de dichtstbijzijnde winkel. Maar ze leiden er een gelukkig leven. Op één ding na: nadat ze tien jaar geleden een miskraam hadden gekregen, is er daarna helaas nooit meer een kind gekomen. Een droom die nooit is verwezenlijkt. Op een dag, wanneer het sneeuwt, maken ze van de net gevallen sneeuw een sneeuwpop. Het wordt een meisje, compleet met muts en sjaal. De volgende ochtend is de sneeuwpop gesmolten. Er lopen voetsporen van de plek waar de sneeuwpop stond naar het bos. Maar geen voetstappen die naar de plek toelopen..
Een tijdje later ziet het stel telkens een klein, blond meisje rondrennen. Met hun sjaal om en hun muts op. Het meisje komt steeds weer terug. Na een tijdje weet het echtpaar dat het meisje een belangrijk deel gaat uitmaken van hun leven..
“Kind van sneeuw” is een aangrijpend en magisch verhaal, met soms iets bovennatuurlijks erin verweven. Een echtpaar krijgt op een wonderbaarlijke manier de kans om toch nog van hun kinderwens te genieten. Liefde, geloven en hopen staan centraal. Laat je ook meeslepen!
I can and I will
Just repeat it over and over again, and let nobody tell you that you can’t!
Image from www.weheartit.com
There is more than meets the eye
Hoe makkelijk is het om je ogen te sluiten
voor iets dat niet verdwijnt
Hoe makkelijk is het om vast te houden
aan iets dat je niet kunt zien
Geef jezelf een opdracht voor het nieuwe jaar
Open je ogen, sluit je niet af
Je zult meer zien dan je ooit had gedacht
Laat niemand je vertellen dat iets niet bestaat
Of dat iets niet kan
Houd je niet in, maar deel het
Laat anderen ook toe
Alleen in je eigen wereld
Of samen in onze wereld
Je kunt altijd kiezen
Maar je hebt niets te verliezen
Je laten leiden door gevoelens
Misschien denk je, gevaarlijk of eng
Maar ze zijn er niet voor niets
Word niet beter ten koste van anderen
Word beter samen met anderen
Niemand is alleen
Geef jezelf een opdracht
En de mogelijkheden spreiden zich voor je uit
There is more
than meets the eye
Zet je schrap en ervaar
Geniet en waardeer
Een gelukkig nieuwjaar =)
December
Vanmorgen was het voor het eerst een beetje wit toen ik naar buiten keek. Geen sneeuw, maar het had wel gevroren. De krabbers werden weer tevoorschijn gehaald en de mutsen en ski-jassen fietsten voorbij. Jawel, het is winter! De Sinterklaasgedichten zijn nog niet geschreven of de plannen voor Kerstmis en Oud & Nieuw worden al gemaakt.
December, nog één maand, nog 31 dagen, en dan is 2012 voorbij. Het leek gisteren dat ik op Nieuwjaarsdag voor een maand naar Spanje vertrok en het leek gisteren dat ik mijn bachelor haalde. Maar dat was niet gisteren. Nog een paar weken en dan moet ik alle eindnota’s voor mijn vakken inleveren. Daarna begint het volgende project: mijn masterscriptie. Ik schiet bijna in de lach als ik dat tegen mezelf zeg: ik ga mijn masterscriptie schrijven! Hopelijk wordt hij net zo meesterlijk als het klinkt.
December, nog één maand, nog 31 dagen vol leuke gebeurtenissen, afspraken en drukte en dan is het jaar voorbij. Weer een nieuwe start, maar we gaan verder waar we gebleven zijn.
Wat betekent deze december voor jou?