words of a dreamer

Twenties Girl

“Twenties Girl” van  Sophie Kinsella

Dit boek heb ik aan het begin van de zomer gekocht omdat ik op zoek was naar wat leuke, lichtzinnige boeken voor op vakantie. Zonder heel veel verwachtingen ben ik begonnen met lezen, en al snel bleek dat ik het boek het liefst in één keer uit las. Ik moet stiekem ook wel toegeven dat  het boek al uit was toen ik eenmaal mijn koffers had ingepakt..

Maar dat terzijde. Ik had nog nooit eerder een boek van Sophie Kinsella gelezen, maar ik moet zeggen dat haar schrijfstijl me wel bevalt. Ik vind het sowieso leuk om Engelse boeken te lezen en het Engels in dit boek was zeer goed te doen. Hieronder een korte inleiding op het verhaal, waarbij je een voorproefje krijgt van wat er allemaal staat te gebeuren..

Het verhaal begint vrij chaotisch en wordt naarmate de tijd verstrijkt eigenlijk steeds chaotischer. De hoofdpersoon Lara belandt op de begrafenisceremonie van haar oudtante, Sadie Lancester, een vrouw die ze eigenlijk nooit heeft gekend en waarvan ze geloof ik ook niet eens wist dat zij bestond. De hele familie is aanwezig en ze realiseren zich allemaal dat ze eigenlijk niets over deze vrouw weten, tot grote verbazing en lichte ergernis van de begrafenisondernemer. Uncle Bill en zijn aanhang, enkele rijke en verwende familieleden van Lara, pogen dan ook de begrafenis snel tot een einde te brengen, omdat het gedenken van een persoon die ze zich niet eens kunnen herinneren uiteraard niet bepaald in hun drukke dagschema past.  Uiteindelijk is Lara degene, geheel tegen de verwachtingen in,  die de boel in de war schopt. Zij merkt namelijk plotseling een meisje op dat vlakbij haar zit, maar dat er een paar seconden geleden nog niet zat. Of wel?

Feit is, dat de anderen haar niet schijnen op te merken. Lara denkt allereerst dat ze gek begint te worden. Een vrij normale reactie, zou je zeggen. Maar het mysterieuze meisje is niet van plan haar met rust te laten. Wanneer Lara zichzelf ervan probeert te overtuigen dat ze het zich maar verbeeldt, hoort ze een schelle stem vlak bij haar oor: “I want my necklace! Where is my necklace? Stop the funeral!”. Het blijkt hetzelfde meisje te zijn, dat nu pal naast haar zit. Ze begint Lara allerlei dingen in te praten. Ze houdt vol dat ze “haar ketting terug wil” en dat Lara, simpelweg omdat zij de enige lijkt te zijn die haar kan zien en horen, daarvoor moet zorgen. Wanneer Lara vraagt wie ze nou eigenlijk denkt te zijn, stelt het meisje zich voor: “My name is Sadie Lancester!”

Wie is dit mysterieuze meisje, en waarom kan alleen Lara haar zien? Is ze soms de ‘geest’ van haar overleden oudtante? Lara weet dat ze altijd al over een overdadige hoeveelheid aan fantasie heeft beschikt, maar als dit een creatie van haar eigen hersenen is, dan is het wel een eigenwijze!  Hoe zal dit verder lopen? Is het meisje Sadie Lancester echt dezelfde persoon als de oudtante die op het punt staat begraven te worden?

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *