words of a dreamer

De betrouwbaarheidsfactor

Het is alweer een paar dagen geleden, maar toch blijft het me enigszins dwars zitten. Ik kwam vorige week terug van het eerste college van dit jaar en ik stond in Den Haag Moerwijk op de tram te wachten. (Iets wat ik voorlopig even niet meer ga doen) De desbetreffende tram kwam maar niet en ik zag verder ook niemand in de buurt van de tramhalte, behalve een wat oudere man van buitenlandse afkomst, die net aan kwam lopen. Hij vroeg of ik op de tram wachtte, wat mij nogal logisch leek omdat ik, zij het inmiddels wat ongeduldig, bij een tramhalte stond.  Daarna meldde hij in gebrekkig Nederlands dat er een verderop een boom op de rails was beland en dat de trams daardoor tijdelijk niet reden. Wat aardig dat hij dat even doorgeeft, hoor ik mezelf nog denken. Ik schatte hem tussen de vijftig en de zestig. Hij deed begripvol toen ik vertelde dat ik er al zo’n twintig minuten stond en bleef daarna zwijgend en met een glimlach naast me staan. Hij praatte nog wat over het weer en een paar tellen later liep ik nietsvermoedend naar het perron met het plan om dan maar met de trein verder te gaan. Maar ik merkte dat de man achter me aan kwam en dat hij naast mij op het perron ging staan. “Wat is jouw nummer”?  Vroeg hij met diezelfde glimlach. Ik keek verbaasd. Vroeg hij nou mijn telefoonnummer? “Ja, dan kunnen we een keer uit eten, of iets anders gezelligs.” Vervolgde de man. Hij pakte zijn telefoon en wilde hem aan mij geven. Ik voelde me totaal niet meer op mijn gemak. Ik schudde mijn hoofd. “Sorry meneer, maar ik geef mijn nummer niet zomaar aan mensen die ik niet ken.” Ik was blij dat de trein op dat moment aan kwam rijden. Ik haastte me de trein in, zag nog net dat de man ook instapte en ik bleef net zo lang naar voren lopen in de trein tot ik hem niet meer zag. Ik bleef mijn hoofd schudden, terwijl ik nadacht over het vreemde voorval tot ik eindelijk thuis was.

Wat voor kwaads kun je zien in een aardige oude man die gewoon de behoefte aan een praatje lijkt te hebben? Terwijl je net denkt dat er toch nog aardige en behulpzame mensen op de wereld zijn, gebeurt er zoiets. Natuurlijk ben ik hierdoor nu een beetje behoedzamer geworden, maar ik weet nu niet echt meer wanneer iemand betrouwbaar is. Je kunt toch niet altijd maar angstvallig bij mensen uit de buurt blijven omdat diegene wel eens iets kwaads of ongepasts in de zin kan hebben?

1 Responses to De betrouwbaarheidsfactor

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *