Pret voor twee in het OV
Als je een student bent en je zit niet op kamers, dan krijg je er al snel mee te maken. Het openbaar vervoer. De ene dag ben je het OV ontzettend dankbaar dat het je droog en wel (en gratis!) naar je uni kan brengen terwijl het buiten regent dat het giet, en de andere dag vervloek je het herhaaldelijk wanneer er weer eens vertraging is terwijl je een tentamen hebt. Want natuurlijk is er uitgerekend in de tentamenweken extra veel vertraging. Je kunt er veel over zeggen, maar toch kun je het als student zijnde ook niet missen.
Nu moet ik toch even iets kwijt over een bepaald aspect van het OV, namelijk mijn medereizigers. Natuurlijk heeft het OV zelf daar weinig mee te maken, maar voor mij als reiziger is het toch best belangrijk. Want ik hoef het maar aan een willekeurige medestudent, die ook van het OV gebruik maakt, te vragen en hij/zij beaamt direct er ook last van te hebben. Waarvan dan? Nou, het gedrag van reizigers in de trein/ tram/ bus/ veerpont/ wat dan ook. Want het maakt niet uit waar in het OV je bent, je vindt ‘m overal: de egocentrische reiziger. De “het maakt me niet uit of jullie last van me hebben of niet”- reiziger. De “ik vind dat ik lekker alles mag”- reiziger. De “je hoeft me niet boos aan te kijken want ik doe toch lekker wat ik wil”-reiziger. Nou ja, het is wel duidelijk denk ik. Het gedrag van de egocentrische reiziger loopt eigenlijk de spuigaten uit. Ik zal een paar voorbeelden geven van mijn ervaringen met deze reiziger in het OV.
Op een dag zat ik rustig een boek te lezen (bezigheid nummer 1 in het OV) in de trein naar de uni toen een vreemd geluid mij met een ruk uit het verhaal vandaan trok. Het was het geluid van een op hol geslagen iPod. Tenminste, ik dacht dat hij op hol geslagen was. Het ding produceerde zo’n herrie dat ze het ongetwijfeld een coupé verder nog konden horen. De tekst (niet bepaald hoogstaand) was ook duidelijk te verstaan, want een paar stoelen verderop hoorde ik iemand meezingen. Vervolgens kwam er een vrouw de coupé binnen en merkte direct de hinderlijke lawaaiproducent op. Met een afkeurende blik bleef ze enkele seconden naar hem kijken om vervolgens tegenover mij neer te ploffen. En daar komt het: de vrouw pakte een appel uit haar tas en begon het projectiel luid en duidelijk te verorberen. Terwijl ze smakkende en zompige geluiden produceerde, nog net niet op de maat van het lawaai dat uit de iPod voortkwam, keek ze met een tevreden gezicht om zich heen. Ik daarentegen, moest moeite doen om niet op te staan en keihard de coupé uit te rennen. Inmiddels was de ‘meezinger’ van een paar stoelen verderop ook begonnen met het meetrommelen op de maat. Aargh!
Maar dat is nog niet alles. De egocentrische reiziger heeft soms blijkbaar ook de behoefte om zijn of haar gehele privéleven met de rest van de trein te delen. Net nu ik bij een spannende passage in mijn boek ben aangekomen, begint de egocentrische reiziger luid en duidelijk te vertellen hoe het er nu voorstaat met haar darmprobleem. Nee, dank je!
Ik kan er nog wel honderd noemen. De egocentrische reiziger gaat vrolijk zijn brood met salami op zitten eten, hij pleegt een telefoontje met iemand die hem moeilijk kan verstaan en waardoor hij dus keihard gaat zitten praten en gaat vervolgens de rest van de reis heerlijk zitten nagelbijten. Ik heb zelfs een keer iemand betrapt die met een gezicht van ‘Kijk mij eens’ een sigaretje zat te roken in de trein! Toen een man er iets van zei kreeg hij zo’n grote mond van deze persoon dat hij verder maar niets meer zei.
Daar zou je toch bijna onpasselijk van worden? Al met al, met het gedrag van de egocentrische reiziger is het slecht gesteld. Ik wil hem bij deze vriendelijk (voor zover nog mogelijk) doch dringend verzoeken om zich voortaan wat aan te passen aan de medemens en mocht men daar niet toe bereid zijn, ga voortaan dan maar lekker met de fiets.
1 Responses to Pret voor twee in het OV