De zwevende student

Inmiddels wordt mijn tijd voor een groot deel in beslag genomen door mijn master, die alweer een paar weken aan de gang is. Daarbij heb ik afgelopen vrijdag (eindelijk!) mijn Bachelordiploma in ontvangst mogen nemen. Hij is binnen! Nederland is weer een paar mensen met titels rijker en ik heb weer een veelzeggend papiertje erbij. En wel in drie (!) talen: in het Nederlands, Engels en het Latijn. Mocht dat nog eens van pas komen.

Als je eenmaal in het masterjaar bent beland, krijg je zo nu en dan de neiging na te denken over hoe je toekomst eruit gaat zien. Houdt het studentenleven na dit jaar echt op? Voor mijn gevoel ben ik pas net begonnen! Ik zie mezelf dan ook echt nog niet een fulltime baan bekleden, met de nét 22 jaar die mijn leven telt als ik deze master heb afgerond. En daarbij ben ik ook nog lang niet uitgeleerd. Ik vind nog veel meer dingen leuk! (Logopedie, pedagogiek, psychologie, educatieve studies, Engelse letterkunde.. zal ik nog even doorgaan?) Misschien ben ik wel een ‘zwevende student’.

Maar wat dan? Verder studeren? Voor nog één of twee jaar zou ik best willen tekenen. Maar ook wat dat betreft wordt het de Nederlandse student niet makkelijk gemaakt. Mocht je na je master nóg een master willen doen, dan mag je even fijn een paar tientallen duizenden (!)  eurootjes neertellen. Ik dacht het dus niet. Je kunt wel weer een volledige nieuwe bachelor beginnen, maar nóg vier jaar vind ik dan net weer iets teveel van het goede.

Andere opties? Een andere (master-)studie volgen in België. Dit is al een paar keer bij me op gekomen en ik ben gaan researchen. Maar hoe zit het dan met stufi? Krijg je die nog wel? En is het nog wel zo makkelijk om België binnen te komen als student, nu de Vlaamse universiteiten zo’n beetje overgenomen worden door Nederlandse studenten die ontdekt hebben dat het collegegeld daar ongeveer een derde (!) is van het collegegeld in Nederland? Uiteraard zijn mijn bachelor en master niet verwant genoeg om bij welke opleiding dan ook direct te worden toegelaten (behalve dan in het eerste jaar van bachelorstudies), dus men wordt wederom veroordeeld tot een schakeljaar. Ook vast geen sprake van enige vorm van financiering, of wel? Het wordt naar mijn idee ook steeds moeilijker om concrete informatie hierover op internet te vinden. Misschien moet ik gewoon maar even bij onze Zuiderburen langs gaan.

Hoewel ik voor mijn gevoel nog lang niet ben uitgeleerd, wil ik natuurlijk ook geen ‘eeuwige student’ blijven. Hopelijk levert nog wat research iets meer mogelijkheden op.

Wat zou jij doen?