Shari
fladderend gefluister
Fladderend gefluister
geestdriftig gesus
mijn hoofd maant ze stil
langs mijn wang strijkt een kus
overgave
ik luister
© sarah fee
willen voelen
de onmacht als ongenode gast
achter het gordijn verscholen
ligt de toekomst
tussen deze muren
worden we langzaam bevrijd
en begint een nieuwe reis
weg van moeten en denken
en denken te moeten
langs willen en voelen
en willen voelen
naar het hier en nu
immers het enige moment
dat er ooit zal zijn
omarm het zorgvuldig
puur
met hen die jou volmaken
leg je neer
de toekomst vlijt zich
vanzelf naast je
© sarah fee
nagalm
terwijl we tijdloos verblijven
in weidse leegte
soms gehuld
in een nevel van angst
voor het onzichtbare
lijkt de natuur doordrenkt
van overdonderende harmonie
een blakend contrast
zo geluidloos
dat haar stilte nog lang nagalmt
© sarah fee
Schrijf je suf
Laatst mocht ik deelnemen aan een heuse schrijfcursus. Mede mogelijk gemaakt door mijn werkgever. Ik heb altijd al zo’n cursus willen doen, want echt léren schrijven heb ik nooit gedaan. Ik deed het altijd gewoon op gevoel. En daar is denk ik ook niks mis mee, maar als je het voor je werk gaat doen, dan is het wel handig om ook te kunnen variëren tussen verschillende technieken. Dus ging ik met de trein naar Utrecht, waar SRM Communicatieopleidingen de cursus Effectief en Creatief schrijven voor Communicatiespecialisten gaf. En wat was het leuk!
Het was niet zo’n schoolbank-achtige ervaring waar ik aanvankelijk een beetje bang voor was. Nee, het was totaal anders! Het ging meer zo: “Wat heb je allemaal tijdens je studie geleerd over dit onderwerp? Oké. VERGEET ALLES.”
Oohh, ehh.. oké! De regeltjes over persberichten, nieuwsberichten en blogs bleken ineens niet meer zo op te gaan. Dat is handig. Sterker nog, je moest je er uit alle macht tegen verzetten! Dit kon nog wel eens leuk worden.
De cursus was niet zozeer onderwijs in allerlei verschillende schrijftechnieken, maar vooral was hij gericht op ‘omdenken’. Het schrijven op een hele andere manier benaderen. We kregen uitdagende cases waarbij we een creatief concept moesten bedenken om een product of merk aan de man te brengen. Een kwartiertje brainstormen met zijn tweeën en er kwamen toch leuke ideeën tevoorschijn! De docent zei aan het begin van de cursus: “Het doel is om dingen te doen, waarvan je nooit had gedacht dat je het zou kunnen, toen je hier voor het eerst binnenstapte.” Nou, dat is gelukt! Tijdens je werk kun je niet eenvoudigweg gaan zitten wachten tot je inspiratie krijgt. Die tijd krijg je gewoon niet. Daarom moet je inspiratie afdwingen. En dat vind ik nog best wel eens moeilijk. Maar het geheime recept is: schrijf je suf. Schrijf zóveel dat je er zó bedreven in wordt, dat je amper meer moeite hoeft te doen om een goed idee te bedenken. Goeie tip. Het enige jammere aan de cursus was, dat hij maar drie dagen duurde. Ik had nog wel uren door kunnen gaan met creatief nadenken. Sowieso leuk om te doen, gewoon met zijn tweeën iets bedenken. Omdat je met zijn tweeën veel meer kunt dan alleen. Doe jij dat wel eens?
De ontmoeting
Follow my blog with Bloglovin
In februari 2014 hielden mijn moeder en ik samen een duo-expositie. Zij exposeerde een aantal schilderijen met als thema ‘Wereldvrouwen’, waarin de vrouw en al haar diverse rollen in de maatschappij centraal staan. Bij elk schilderij schreef ik een gedicht, dat de onderliggende betekenis van het schilderij verder diende te ‘illustreren’. De combinatie van het schilderij en het gedicht zouden voor een optimale beleving zorgen. De expositie werd een groot succes. En bovendien een hele bijzondere ervaring. Het was de eerste keer dat ik mijn poëtische werk aan publiek toonde. Dat was best spannend, maar het is heel goed uitgepakt.
Afbeeldingen van de schilderijen bundelden we samen met de gedichten in een boekje met de gelijknamige titel ‘Wereldvrouwen’, dat voor de liefhebbers te koop is. Hieronder is een eerste gedicht uit deze bundel afgebeeld, genaamd ‘De ontmoeting‘. Het is geschreven vanuit de belevenis van mijn moeder en het gaat dan ook over een droom van mijn moeder, waarin mijn oma (die al geruime tijd niet meer onder ons is) mijn broertjes en mij ontmoet. Mijn broertjes heeft ze helaas nooit gekend.
De ontmoeting
The meeting
Een ontmoeting, niet de eerste
En niet de laatste
Een moment waarvan ik droomde
En zal blijven dromen
Jij bent het, jij was het
Met open armen ontvang je mijn kinderen
Zoals je altijd hebt gedaan
Jaren verstrijken en toch staat de tijd stil
Ouder worden zal je niet meer, alleen in onze harten
Een glimlach vol liefde
Werp jij ons toe
Je ogen vol blijdschap
Als je blik de mijne vangt
Het is weer zoals het was
Maar zoals het nooit meer zal zijn
Het waarom raakt even op de achtergrond
Jij bent hier bij ons
Want dat is waar je hoort
Ik heb je nooit uit het oog verloren
Uit mijn hart ben je nooit weg geweest
Ik heb je weer ontmoet
En ik zal bij je blijven
2014, ik heb van je genoten
Wát een jaar is het geweest.
Het begon met de allereerste expositie waar ik ooit een bijdrage aan leverde, in februari van dit jaar. Mijn gedichten begeleidden de schilderijen van mijn moeder in de expositie ‘Wereldvrouwen’. Nog steeds geniet ik na van de vele positieve en hartverwarmende reacties.
Het ene moment beleefde ik een heel benauwd half uurtje op een boot in de Donau in Budapest, het andere moment bevond ik mij op de meest gevaarlijke weg van de wereld: de Death Road bij La Paz in Bolivia. Op een mountainbike.
Wat heb ik genoten van de prachtige landen Argentinië, Bolivia en Peru. De mooiste reis van mijn leven. Geweldige mensen, oogverblindende natuur, prachtige cultuur. Ik hoop er ooit nog eens terug 
te komen.
Ik genoot van een aantal prachtige concerten en optredens, zoals van Daughtry, Linkin Park, Imagine Dragons en Bastille.
De ene baan sloot ik af, terwijl het volgende avontuur me alweer opwachtte: mijn onwijs leuke baan bij een reclamebureau, met geweldige collega’s, waar ik gelukkig nog een tijdje van kan genieten.
En zoals dat bij het leven hoort, werd er ook afscheid genomen van mensen. In dat soort tijden blijkt eens te meer hoe belangrijk familie voor je is.
2014 heeft me veel geleerd en veel gebracht. Grote contrasten, grote avonturen, veel liefde.Ook brengt het weer een hoop inspiratie, ideeën en voornemens voor het volgende jaar. Sommige dingen verlies je, sommige dingen blijken totaal anders te lopen dan je denkt. Maar het belangrijkste is, dat je alles kunt delen met de mensen van wie je houdt.
Ook was 2014 het eerste jaar dat ik doorbracht met mijn grote liefde. Samen hebben we alles mogen beleven, kunnen delen, kunnen lachen, kunnen genieten. Dit hoop ik de rest van mijn leven te kunnen doen.
Ik wens iedereen net zo’n fantastisch jaar toe. Laten we met z’n allen van 2015 iets geweldigs maken.
Ondernemerskriebels
www.weheartit.com
Er komt nog best wat bij kijken, een eigen bedrijfje beginnen. Gelukkig vind ik al dat geregel wel ontzettend leuk. Inmiddels is mijn website klaar en zijn ook de visitekaartjes etc. besteld. Weer een stapje verder!
Het voelt goed dat ik nu eindelijk écht iets ga doen met wat ik leuk vind. Ik gaf al ondersteunende bijlessen in Nederlands en Engels en deed af en toe een freelance opdracht, maar nu wordt het serious business. Ik hoop dat ik nog velen mag helpen met het schrijven of redigeren van innemende teksten, of bij het leren van een taal.
Hoe meer ik ermee bezig ben, hoe leuker ik het ga vinden.
Sarah Fee – tekst & taalcoaching is een feit!
Vandaag heb ik dan eindelijk de stap gezet: ik ben mijn eigen bedrijfje begonnen! Het heeft even geduurd om mijn website om te bouwen en met het regelen van een aantal zaken ben ik nog lang niet klaar. Maar het begin is er: Sarah Fee – tekst & taalcoaching is een feit! Vanaf nu stel ik mezelf ter beschikking voor het schrijven en redigeren van teksten voor allerlei doeleinden, voor het begeleiden van scripties of het ondersteunen van mensen die moeite hebben met het leren van een taal.
Het voelt goed om met mijn grote passies – schrijven en taal – echt mensen te helpen. Iets wat ik al deed, maar wat ik nu nog veel meer wil gaan doen.
Mocht je vragen hebben of meer informatie willen, kijk dan even hier!
Sarah Fee – tekst & taalcoaching is een feit!
Vandaag heb ik dan eindelijk de stap gezet: ik ben mijn eigen bedrijfje begonnen! Het heeft even geduurd om mijn website om te bouwen en met het regelen van een aantal zaken ben ik nog lang niet klaar. Maar het begin is er: Sarah Fee – tekst & taalcoaching is een feit! Vanaf nu stel ik mezelf ter beschikking voor het schrijven en redigeren van teksten voor allerlei doeleinden, voor het begeleiden van scripties of het ondersteunen van mensen die moeite hebben met het leren van een taal.
Het voelt goed om met mijn grote passies – schrijven en taal – echt mensen te helpen. Iets wat ik al deed, maar wat ik nu nog veel meer wil gaan doen.
Mocht je vragen hebben of meer informatie willen, kijk dan even hier!
Studente af!
En dan wandel je ineens voor de laatste keer de universiteit uit! Dat is me toch een rare gewaarwording. Ik had een ontzettend dubbel gevoel toen ik vorige maand mijn masterdiploma in ontvangst mocht nemen. Enerzijds: hoezee! Want ik had al m’n vakken gehaald en die ellendige scriptie eindelijk af (en hij was goedgekeurd!), maar anderzijds: daar sta je dan. Nooit meer college, nooit meer tussenuren slijten in het gezellige Leiden. Dat is misschien wel erg dramatisch, maar zo voelde het wel even. Wat heb ik genoten van de vier jaar die ik in Leiden heb doorgebracht, en vooral: wat zijn ze voorbijgevlogen! Ik zal er echt altijd met plezier op terugkijken.
Bij deze doe ik meteen een oproep aan alle studenten: geniet alsjeblieft van je studententijd, want hij is om voor je er erg in hebt! De langstudeerders onder ons hoeven zich iets minder aangesproken te voelen. Maar wat is het toch een lekker gevoel om je naam daar in dat zweetkamertje op die muur te krassen. Zó over een zestal andere namen heen, want denk maar niet dat ze een plekje voor je hebben overgelaten.
En wat spook je nu dan uit? Inmiddels kan ik de vraag die ik mezelf tijdens mijn studie zo vaak stelde (namelijk: waar kom ik in godsnaam terecht als ik afgestudeerd ben?) beantwoorden: ik ben namelijk alweer een tijdje (heel eerlijk gezegd, al sinds begin juli) vrijwel fulltime aan het werk bij een makelaardij in Den Haag en ik heb het er onwijs naar mijn zin! Het is erg gevarieerd werk, niet alles sluit even goed aan op mijn studie maar ik mag absoluut niet klagen want ik leer er echt ontzettend veel. Ik merk nu meer dan ooit hoe theoretisch een universitaire studie is en hoe dankbaar je mag zijn als er een stage bij je studie inbegrepen zit. Nóg een oproep voor huidige studenten: mag je stage lopen? GRIJP DIE KANS! Zo.
Toen ik er net kwam werken, voelde ik me op zijn zachtst gezegd praktisch gehandicapt. Al die makkelijke praktische en administratieve foefjes en trucjes die het werken op een kantoor makkelijker maken, moest ik nog leren. Maar al doende leert men en inmiddels gaat het een stuk beter! Ik ben nog iedere dag onwijs dankbaar dat ik hier mag werken. Zo zie je maar!